اولین اهمیت مستند سازی برای بناهای باستانی جلوگیری از تغییر و دست کاری غیر اصولی در بافت تاریخی است. در صورتی که مستند سازی به درستی انجام گیرد امکان ردیابی تغییرات سه بعدی و دو بعدی بناها وجود دارد. این امر به نگهداری بهینه بناها کمک می کند.
در صورت تخریب بناهای تاریخی و باستانی به دلیل بلایای طبیعی مانند زلزله و سیل داده های مستند شده کمک می کند تا در صورت نیاز قسمت های تخریب شده بازسازی شود.
به چه روش هایی می توان مستند سازی انجام داد؟
فتوگرامتری
یکی از روشی هایی که شاید بهینه ترین روش هم باشد فتوگرامتری است .این روش به دلیل هزینه ی کم و قابلیت های بسیار زیاد در بسیاری از پروژه ها می تواند راه گشا باشد.
از مزایای روش فتوگرامتری می توان کم هزینه بودن ، سریع بودن ، دارا بودن رنگ ، قابلیت سنجش تغییرات با هزینه کم.
در بسیاری از موارد هیچ گاه نیاز به بازسازی بناها و اجسام نیست، یکی از مزایای روش فتوگرامتری این است که می توان از بناها و اجسام تصویربرداری کرد و بدون صرف هزینه و وقت فقط تصاویر را ذخیره کرد و در صورت لزوم و نیاز آن ها را پردازش کرد. دقت روش فتوگرامتری نیز بسیار بالا است و می تواند با لیزر اسکنر رقابت کند.
فتوگرامتری می تواند به دو دسته ی فتوگرامتری با پهپاد و فتوگرامتری برد کوتاه تقسیم شود. فتوگرامتری با پهپاد مناسب برای مستند سازی محوطه های بزرگ و بناهای بزرگ تاریخی و باستانی است. اما روش فتوگرامتری برد کوتاه بیشتر برای اجسام کوچک و یا بناهای کوچک مناسب است. هر دو روش پتانسیل رسیدن به دقت های بسیار بالا را دارا می باشند.